دوست تنهاییم

هفت جا نفس خود را حقير ديدم نخست : هنگاميکه به پستي تن مي داد تا بلندي يابد، دوم : آنگاه که در برابر از پاافتادگان مي‌پريد، سوم : آنگاه که ميان آساني و دشوار مختار شد و آسان را برگزيد، چهارم : آنکه گناهي مرتکب شد و با يادآوري اينکه ديگران نيز همچون او دست به گناه ميزنند ، خود را دلداري داد، پنجم : آنگاه که از ناچاري، تحميل شده‌اي را پذيرفت و شکيبايي‌اش را ناشي از توانايي دانست، ششم : آنگاه که زشتي چهره‌اي را نکوهش کرد، حال آن که يکي از نقاب‌هاي خودش بود، هفتم : آنگاه که آواي ثنا سرداد و آن را فضيلت پنداشت. جبران خليل جبران ...